بی خبرم ازت ، یه دنیا درد و دلتنگی
روی دل خسته ی من آوار میشه

سنگ صبوری نیست که همدم من باشه
هم پای دلتنگی من ، دیوار میشه

من , که بدون تو میمیرم ...

تو , که از حالم بی خبری ..

این ته تنهاییه من , که عشقم رو به فراموشی میسپاری .. 

من دیگه خسته ام از همه و دیگه قهرم با دنیا 

حبسم تو زندونی که ساختم با رویاها و ...

یک روز از این روزگار بی انصاف

حق این چشم ها رو میگیرم 

یا به تو میرسم اخر سر

یا تو انتظار تو میمیرم .

ترسم از قسمت بدمه اما , ته قلبم هنوز امیدوارم ...

 اللهم عجل فی فرج مولانا

تا آن زمان که آخرین خورشید      برگردد این مردم عذادارند

 باور نخواهم کرد عاشق ها        از گریه کردن دست بردارند